SİNAN SAÜL’ÜN KİŞİSEL SERGİSİ “PARADOX OF PLASTICITY” SEVİL DOLMACI İSTANBUL’DA
Sevil Dolmacı İstanbul, çağdaş sanatçı Sinan Saül’ün Paradox of Plasticity (Plastisitenin Paradoksu) isimli yeni kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor. 31 Mayıs-30 Haziran günlerinde Villa İpranosyan’da gerçekleşecek sergi, izleyiciyi biçim ve boşluk, yaratım ve yıkım arasındaki ince çizgiyi sorgulamaya davet ediyor.
Sinan Saül, resme şiir ya da şarkı yazmak gibi nazik bir ifade biçimi olarak değil; içgüdüsel, vahşi bir arınma alanı olarak yaklaşır. Üretimi, bilinçdışının filtresiz ve çelişkili yansımalarıyla şekillenir. Bu yönüyle Saül’ün pratiği, Nietzsche’nin “Sanat, yaşamın trajik yükünü taşımamıza yardım eden yalandır” sözünü hatırlatır; çünkü burada sanat, güzelliğe değil, gerilime dayanır. Tuval artık sadece bir yüzey değil, Saül’ün çatışmalarının ve arayışlarının şekillendirdiği, paradoks dolu bir plastisite haritasına dönüşür — anlamla anlamsızlık, biçimle çözülme, kontrolle taşkınlık arasında salınan, çözülmekte olan bir yüzey.
Saül’ün işlerinde yaratıcı-yok edici, kahraman-kurban, tanık-eylemci gibi çatışmalı ikilikler öne çıkar. Bu ikilikler, sanatçının figürlerinde bastırılmış arzular değil; ilkel hafıza, tarihsel şiddet ve içsel yankıların izlerini taşır. Siyah arka fon ise yalnızca estetik bir tercih olmaktan çıkar; zaman ve mekân algısını askıya alan, potansiyelin henüz şekillenmediği bir başlangıçsızlık hâline işaret eder. Karanlık bu bağlamda, geçmişin döküldüğü ve geleceğin henüz belirlenmediği bir eşikte izleyiciyi bekler. Farklı dillerde kullanılan sözcükler ise izleyiciyle bilinçli bir mesafe kurar; bu anlaşılmazlık bir engel değil, anlam arayışına ve yaklaşmaya davettir. Saül’ün pratiği, tüm bu zıtlıklar arasında dolaşarak izleyiciye düşünsel bir alan açar.
Sergide öne çıkan eserler, sanatçının varoluşsal sorgulamalarını ve çatışmalarını yansıtır. 25.7 adlı çalışma, sadece fiziksel değil kavramsal anlamda da ağır bir yük taşır; iç döküm ve arınma alanı olarak görülür. Superbeast, yıkım ve yaratımın iç içe geçtiği, henüz medeniyet tarafından ehlileştirilmemiş bir güç halini betimler. Obelisk, tarih boyunca zaferin ve anmanın simgesi olmasına rağmen burada parçalanmış, suskun bir ağıt olarak karşımıza çıkar. Achilleús / Hektōr ise kahramanlık ve kurbanlık arasındaki trajik ikilemi yansıtır. Saül’ün işleri, izleyiciyi kesin cevaplardan ziyade yeni sorularla buluşturarak, varoluşun karmaşık gerçekliklerine kapı aralar.
Sevil Dolmacı İstanbul, Sinan Saül’ün çarpıcı ve sorgulayıcı dünyasına kapı aralayan Paradox of Plasticity sergisine, alışılmışın ötesine geçmek, görsel ve duygusal sınırları zorlamak isteyen tüm sanatseverleri davet ediyor.
